Festivalverslag Rock Werchter 2022: dag #4
Dag 4 van Rock Werchter 2022 begon met het bevrijdende nieuws dat Red Hot Chili Peppers met 100% zekerheid op de Main Stage van Rock Werchter spelen. Even was het onduidelijk of de afsluiten van het festival wel kon komen, want een eerder optreden werd geannuleerd wegens ziekte. Zoals zo vaak op Rock Werchter, valt alles mooi in z’n plooi en zag de organisatie haar gedroomde afsluiter het Festivalpark binnenrijden. Een hoogtepunt van de vierdaagse waar velen naar uitkeken, maar het waren vooral The Killers en Keane die ons lieten wegdromen, meezingen, brullen en vooral genieten.
Op de laatste festivaldag is het belangrijk om op het juiste moment te pieken, dus start je best met iets dromerig, iets moois en breekbaars. Met andere woorden: Big Thief (****). De band rond Adrianne Lenker kon vroeg op de dag al op heel wat belangstelling rekenen en trakteerde ons op een rustige set, waarbij we de instructies kregen om niet teveel mee te klappen of applaudisseren bij het frêle en breekbare nummer ‘Sadness as a gift’, een nieuwe worp van het viertal. De band koos niet altijd de makkelijkste weg, want het liet hits als ‘Mary’, ‘Masterpiece’ en ‘Not’ thuis. Big Thief bewees dat ze ook zonder die grote hits een ijzersterke set en sfeer kunnen neerzetten.
Wie nood had aan een portie nostalgie, kon terecht op de Main Stage, waar Keane (*****) na 15 jaar opnieuw op het hoofdpodium stond. Hun laatste passage op Rock Werchter (los van hun shows op TW Classic 2009 en 2013) dateerde al van 2007. Een blij weerzien was dat. Tom Chaplin had duidelijk geen zin op knopen door te hakken en besloot dan maar gewoon op een best-of setlist samen te stellen voor de gelegenheid. Grote hits passeerden al snel de revue, zoals ‘Silenced by the Night’, ‘Bend an Break’, ‘Everybody’s Changing’ en ‘Somewhere Only We Know’. Rock Werchter werd een karaoke van zo’n vijftigduizend man. Kippenvel en wederzijdse liefde. ‘Crystal Ball’ en ‘Sovereign Light Café’ sloten de set feestelijk af. Hopelijk moeten we niet nog eens 15 jaar wachten op een nieuwe passage. Dit smaakte naar meer.
Een propvolle wei mocht een uurtje later -nog maar eens- de genialiteit van Balthazar (****) aanschouwen. Aan een straks tempo speelden ze de ene hit na de andere en lieten ze oud en nieuw materiaal in elkaar overvloeien. ‘Hourglass’ mocht de spits afbijten, gevolgd door een stukje ‘Fifteen Floors’ en ‘The Boatman’ dat de wei een eerste keer volledig liet meezingen. Middenin de set bespeurden we een klein dipje en lieten de heren het tempo wat zakken. Op adem komen om te knallen in de grote finale. En die finale was groots, mede dankzij de frisse knipbeurt op het podium bij Simon Casier, maar vooral dankzij de opeenvolging van ‘Fever’, ‘Entertainment’, ‘Bunker’ en ‘Losers’. Voor publiekslieveling ‘Blood Like Wine’ was er deze keer geen plaats in de set, met als gevolg dat het ultiem meezingmoment en de geheven glazen achterwege bleven.
Jimmy Eat World (***) weet ondertussen wel hoe ze een publiek meekrijgen van aan de start. ‘Futures’ en ‘Pain’ openden de set. Helaas hielden vele festivalgangers het na deze eerste nummers al voor bekeken, maar dat lieten de bandleden niet aan hun hart komen. Jimmy Eat World speelde lustig door aan een strak tempo en voor we het wisten was daar plots ‘Hear You Me’. Een mooi moment in de set, waarbij duizenden fans meezongen op het breekbare nummer. Na vijftien nummers kwam de show tot z’n einde en kregen we met ‘The Middle’ onze kers op de taart. Een pure, ouderwetse rockshow zonder veel franjes, dat deed deugd.
In 2018 stonden ze op het hoofdpodium van Rock Werchter als headliner, maar dit jaar moeten The Killers (*****) tevreden zijn met een trapje lager op de ladder. Maar dat trapje lager was na afloop van deze show volkomen onterecht. De hitmachine, gedragen door de goedlachse Brandon Flowers, raasde over de festivalweide. Als een zandstorm in Las Vegas. Verwoestend.
Brandon, voor de gelegenheid met een reusachtige bloem op zijn jas, snelde van links naar rechts. Gaf zijn publiek dezelfde energie als waarmee hij zelfverzekerd op het podium stond. Ook al speelde de band het nummer niet, Brandon Flowers was ‘The Man’ in Werchter. De band kwam het podium op met één van hun recentere worpen ‘My Own Souls Warning’, meteen ook één van de betere nummers op de plaat ‘Imploding the Mirage’, gevolgd door ‘When You Were Young’. De wei ontplofte voor een eerste keer.
De handjes in de lucht en luidkeels meezingen op ‘Smile Like You Mean It’ en ‘Jenny Was a Friend of Mine’. Het publiek deed het allemaal. ‘Run For Cover’, ‘Human’ en ‘Spaceman’ liet iedereen nog wat extra swingen. Er was geen tijd om te rusten, stil te staan of op adem te komen, want daar was plots ‘Somebody Told Me’! We konden onze ogen en oren niet geloven. Het tempo was moordend.
Tijdens ‘Reasons Unknown’ mocht er een fan plaatsnemen achter de drums, om het nummer samen te spelen met de band. Hij liet meteen 60.000 mondjes wagenwijd openvallen met zijn indrukwekkend slagwerk en speelde het nummer (bijna) foutloos mee, vol zelfvertrouwen. Tijd voor Brandon Flowers om de schijnwerpers weer op te eisen. Met ‘Runaways’, ‘Read My Mind’ en ‘All These Things That I’ve Done’ stoomde hij iedereen klaar voor de grote apotheose. Snel nog even iedereen bedolven onder confetti om dan af te sluiten met -wat had je gedacht- ‘Mr. Brightside’. Een headliner-show.
Nadat The Killers de lat op onbereikbare hoogte hadden gelegd, was het de beurt aan de gedroomde afsluiter van Rock Werchter 2022: Red Hot Chili Peppers (***), mét opnieuw John Frusciante in de rangen. De Peppers vonden de afgelopen twintig jaar al vaak de weg naar Werchter, maar de voorbije twee passages wisten ze nooit te overtuigen. En ook op de slotdag van Rock Werchter kregen we maar een matige show voorgeschoteld.
Aftrappen deden Flea, Chad Smith en John Frusciante met hun welbekende intro-jam, om vervolgens over te gaan naar ‘Around The World’ en het warm onthaalde ‘Dani California’. So far, so good. Flea voelde zich kiplekker, Chad Smith lachte regelmatig de tandjes loot en John Frusciante toverde als nooit tevoren. Maar de magie die Anthony Kiedis moest voorzien bleef maar uit. Soms wat nonchalant, soms niet toonvast. ‘Snow (Hey Oh) kwam helemaal niet uit de verf zoals zou moeten. Het nieuwe materiaal uit de recente plaat ‘Unlimited Love’ hielp ook niet om de sfeer te bevorderen. De Peppers maakten het zichzelf wel heel moeilijk.
De hoogdagen van Red Hot Chili Peppers liggen al even achter ons, en dat werd op zondagavond ook pijnlijk duidelijk. Tijdens de show verlieten de eerste fans in grote getale al het terrein. Wie volhield en bleef tot het einde, zag een headliner-waardig slot met o.a. ‘Californication’, ‘Give It Away’, ‘Under The Bridge’ en ‘By The Way’ al knallende afsluiter.
