Festivalverslag Lokerse Feesten 2019: een punkdag vol nostalgie

Dinsdagavond trokken we onze leukste bandshirt aan en begaven we ons opnieuw richting een overvolle Grote Kaai voor de Punkdag van de Lokerse Feesten 2019. Exact twee jaar geleden stonden de Californische poppunkers van The Offspring al eens op de Grote Kaai, dus het beloofde weer een nostalgische dag te worden, al vreesden we op voorhand voor een groot déjà vu-moment.

De avond werd geopend door Marky Ramone’s Blitzkrieg (***). Een veredelde coverband van The Ramones waar Marky Ramone op zijn 67ste(!) nog steeds achter de drums plaatsneemt. Toegegeven, het klonk soms wat schots en scheef, maar de songs werden in een moordend tempo aaneengerijgd. Iedereen klaar voor de Lokerse Punkdag? “Hey Ho, Let’s Go”!

Ook de volgende attractie gaat al een tijdje mee: The Damned (**) kwam in Lokeren de 40ste verjaardag van ‘Machine Gun Etiquette’ vieren. Leuk voor de oudere fans op het terrein, maar het ging gewoon bijzonder snel vervelen. Met wat hitjes in de extra tijd kwamen ze weer even bovendrijven, maar het kalf was al verdronken. Als je op het einde nog eens uitpakt met een Britse versie van ‘Ca Plane Pour Moi’, dan heb je onderweg gewoon te veel laten liggen om er iets gedenkwaardig van te maken.

De Heideroosjes (*****) zijn terug, meer dan ooit! De machine draait sinds Groezrock op volle toeren en daar was een overvolle Grote Kaai getuige van. De Engelse hitjes werden mooi afgewisseld met Nederlandse klassiekers en dan krijg je een perfect afgemeten set met een bijzonder actief publiek.

Even voelden we nattigheid hangen, maar dat kwam waarschijnlijk door de liters bier die in de lucht vlogen. Gelukkig maar, want die afkoeling kon het meebrullend publiek goed gebruiken. Tussendoor kregen we nog wat stevige one-liners en filosofische quotes naar het hoofd geslingerd. We onthouden vooral: “Als je met je kloten in de goot ligt, is er alleen maar nog een weg naar boven!”. Die weg naar boven hebben de Heideroosjes duidelijk al ingezet!

Als organisator NOFX (**) boeken is steeds een gok. En wat bleek,… dinsdagavond had de band blijkbaar enkel zin om wat lol te komen trappen. We hoopten op een set die even strak zat als het kleedje van Fat Mike, maar helaas. Heel af en toe kregen we een klein lichtpuntje toegeworpen, maar alles bleef zwaar onder de verwachtingen. De vele idiote danspasjes en een overload aan flauwe moppen haalden het tempo keer op keer uit de set. Een pluim voor de fans op de eerste rijen, die praktisch voor alle sfeer zorgden, terwijl het resterende publiek de Lokerse hemel aan het aanschouwen was.

35 jaar ervaring heeft The Offspring (****) op de teller staan. De ervaren rotten weten dus als geen ander hoe je een publiek moet entertainen. Een veelbelovende start deed de weide al bij de eerste drumkick ontploffen. Af en toe hoor je de invloed van de tand des tijds op hun stemmen, maar een dozijn hits en een brullend publiek weet dat telkens weer recht te trekken. Tijd voor een cover van Nicki Minaj? Of Spice Girls? Nee, Whole Lotta Rosie van AC/DC!  Geen cover van wereldklasse, maar een verdienstelijke poging die het publiek best kon pruimen.

Na nog enkele hitjes ging frontman Holland achter een vleugelpiano zitten, omgeven door een pak kaarsen voor een akoestische versie van Gone Away. Lekker origineel dat wel. Na een portie strandballen, een kleine plaspauze en een stevig slotstuk hebben de keizers van de pop-punk iedereen tevreden naar huis (of in de file) gestuurd. Het was misschien niet de ‘The best night in the history of nights’, maar de apothekers gaan hun voorraad keelpastilles toch verkocht krijgen.